Ասում են՝ ժողովրդավար են՝ ֆեյք է: Ասում են՝ մարդու իրավունքներ՝ ֆեյք է: Ասում են՝ արևմտամետ են՝ ֆեյք է: Ասում են՝ հակառուս են՝ ավելի ֆեյք է: Ասում են՝ հեղափոխական են՝ ֆեյք է: Ասում են՝ կոռուպցիայի դեմ են պայքարում՝ ավելի ֆեյք է: Ճամփա են սարքում՝ ֆեյք է: Ասում են՝ հրապարակային են՝ ավելի ֆեյք է: Ընտրություն ու փրայմըրիզ են անում՝ ֆեյք է: Սիրում ու խոնարհվում են՝ դիփ ֆեյք է: Կրթվում են՝ ֆեյք է, հերոս են որակում մեկին՝ էլ ավելի ֆեյք է: Գովում են իրենք իրենց տարբեր հարթակներում՝ ֆեյք ու ֆեյք է: Օլիգարխների դեմ են պայքարում՝ ֆեյք է:

 

Ֆեյք ու ֆեյքերի իշխանություն: Սիմվոլիկ է շատ, որ իշխանության գալն էլ սկսվեց Ռոբերտ Աբաջյանի ֆեյք պապիկով ու ֆեյք Մոնթե-Նիկոլին տասնյակ հազարավոր ֆեյսբուքյան ֆեյքերի «աջակցությամբ»:

 

Միայն մի բան կա, որ իսկապես ֆեյք չեն՝ անհատակ անբարոյական են ու ծայրահեղ անգրագետ: Ու դա իսկապես ֆեյք չէ»: