Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա հիշելուց հետո, որ Հայաստանում նախագահի կիսադատարկ հաստիք կա, մտա նրա պաշտոնական կայք ու հասկացա հերթականը՝ Վահագն Խաչատուրյանը զբաղված է այցերով ու ընդունելություններով, մեր տառապած ու տառապող երկրի տուրիզմի ու արարողակարգի ոլորտն է ակտիվ պահում։

 

Հաճելի կլիներ Հայաստանի Հանրապետության նախագահի գործունեությունը քննադատել կամ գովաբանել, օրինակ, վկայակոչելով ու վերլուծելով Սահմանադրությունը, որտեղ նախագահի կարգավիճակն է սահմանված։ Բայց դա նույնն է, թե հարևան փողոցը ապօրինի զբաղեցրած «ստայանշչիկի» զբաղմունքը քննարկենք Մարդու իրավունքների հռչակագրի համատեքստում ու դա այն պայմաններում, երբ վստահաբար, միջին վիճակագրական  «ստայանշչիկը» օրվա մեջ ավելի շատ է այնպիսի բառեր արտաբերում, որոնք արցախցու համար մտահոգություն են արտահայտում։

 

Եվ իսկապես, մի քիչ շատ չէ՞, արդյոք, հավերժ լուռ, իր հայրենակցի հանդեպ վայրագությունների օրերին  լեզուն կուլ տված պաշտոնյային հարգելն ու նրա անունը Սահմանադրության կողքը տալը: 

Իսկ ի՞նչ քննադատենք, եթե նա ոչինչ չի անում այսուայնկողմ աննպատակ այցերից, աշխարհ տեսնելուց ու դրա համար աշխատավարձ ստանալուց բացի։ Վահագն Խաչատուրյանը շարունակում է լուռ ստանալ այդ աշխատավարձը՝ առանց ծպտուն հանելու այն մասին, ինչ տեղի ունեցավ Արցախում ու տեղի է ունենում հիմա Երևանում։

 

Վահագն Խաչատուրյանը ընդամենը ի ցույց է դնում, որ նա «անկեղծ պայքարի» իր ճանապարհն ընդամենը նկարել է ու հիմա հանկարծ հայտնվել ներկայացուցչական Մերսեդեսի հետևի նստատեղին ու դրանից գոհ է։ Նա ընդամենը վերահաստատում է, որ ինքը հենց նա է, ում նախագահ առաջադրելուց հետո Նիկոլ Փաշինյանը ոտքի էր կանգնեցրել կառավարության նիստում…