Մտահոգությունները տեղին էին, և Մարությանը շատ արագ ապացուցեց, որ  քաղաքապետի լիազորությունների մեջ մտնող հարցերից իսկապես ոչինչ չի հասկանում։ Սա հաստատում են նրա հետ վայրկյան անգամ առնչված բոլորը՝ քաղաքապետարանի աշխատակիցներից մինչև այլ հմուտ պետական պաշտոնյաներ։ Հայկ Մարությանն իր պարտականությունների փոխարեն լավ յուրացրել էր ՔՊ-ական կառավարման ոսկե կանոնը՝ շոուն սոցցանցերում, անբովանդակ հավաքներն ու ժողովները, ինչպես նաև ձեռք էր բերել մի անհասկանալի ինքնավստահություն։ Նրա դերասանական մեծ տաղանդը նույնիսկ չէր բավականացնում՝ թաքցնելու համար մի կողմից անկարողությունը, մյուս կողմից՝ ցինիզմը, որի բավականին մեծ չափաբաժնով նա ավագանու նիստերին ծիծաղում էր իրեն ուղղված քննադատությունների վրա։ Սրանից բացի, դեռ այն ժամանակ Հայկ Մարությանի գույքերը Չեխիայում էին, ընտանիքը կապեր ուներ նրա կնոջ ծննդավայրի հետ։

 

 

Այս ամենը Հայկ Մարությանին քաղաքապետ սարքած ու նրա հետ հավասար խայտառակվող ՔՊ-ականները լավ գիտեին, բայց համապատասխան հրահանգի տակ պաշտպանում էին նրան, բերում պետություններ ղեկավարող անփորձների, այդ թվում՝ դերասանների օրինակներ, մատնացույց անում Կարգին Հայկոյի ստորագրած պայմանագրերով Երևան բերված աղբամաններն ու ավտոբուսները, իսկ երբեմնի սիրված դերասանը շարունակում էր վատնել այդ սերը՝ բազմապատիկ ոգևորվելով դրանից ու ավելի կորցնելով իրականության զգացումը։ Կարգին Հայկոն շատ արագ ապացուցեց, որ «Մեր բակ»ում կատարած իր «ես լավ տղա եմ» երգի հետևանքներից (ավագները կհիշեն) դասեր չի քաղել։

 

 

Ժամանակները, սակայն, փոխվեցին, ու թե Հայկ Մարությանը ինչ «շառի եկավ», չգիտեմ, բայց հանկարծ եկավ նույն ՔՊ-ականների կողմից նրան հեղինակազրկելու ու քաղաքապետարանից դուրս շպրտելու ժամանակը։

 

Իշխանությունն այստեղ գործի դրեց քաղաքականության անբարո ձևերին բնորոշ հնարքը և հանկարծ հիշեց այն, ինչ վաղուց գիտեր, ու արձանագրեց, որ Հայկոն ուղղակի դերասան է, ըստ Ալեն Սիմոնյանի՝ «տկզար», որ նա հայրենասեր չէ, գույքերը Չեխիայում են, ընտանիքը՝ նույնպես ու նման բաներ։

 

 

Հայկ Մարությանի որպես քաղաքապետ պաշտոնավարման ժամանակները հիմա էլ հիշել ենք ՔՊ-ականների ջանքերով, ովքեր ավագանու ընտրությունների քարոզարշավին առիթը բաց չեն թողնում իրենց նախկին թիմակցին անվանարկելու համար։ Բայց բոլորը հասկանում են, չէ՞, որ ի դեմս այդ վարքագծի՝ գործ ունենք մի անբարո երևույթի ու ստի խոստովանության հետ։ Այլ կերպ ինչպե՞ս անվանել իշխանավորների պահվածքը, եթե նրանք Մարությանին անվանարկում են նրա այնպիսի բնութագրերով, որոնք նա դեռ այն ժամանակ ունեցել է ու, փաստորեն, բոլորիս խոստովանում են, որ իրենք նախկինում հերքելով դրանք, խաբել են բոլորիս։

 

Այն, որ երևանցու շահը իշխանության քաղաքական հաշվարկների մանրադրամն է, ու նրանք կարող են պաշտպանել անգրագետին, անբարեվարքին, կոռուպցիոներին, հանցագործին քանի դեռ նա իրենց ձեռնտու է, ապա կարող են մի օր հիշել, որ նա անգրագետ էր կամ անբարեվարք, նորություն չէ։