Ֆիզիկապես շատ ուժեղ եմ եղել։ Ու երբ ինձ ասում էին, որտեղից քեզ այդ մկանները, որ կարողանում ես խաչերը պահել, ես էլ ասում էի՝ գնացեք, դարբնի աշակերտ եղեք 4 տարի ու ձեր մկանները կզարգանան։ Իմ մկանները երևի հենց դրանից են եղել․Ալբերտ Ազարյան

Ալբերտ Ազարյանը ծնվել է 1929 թվականին Գանձակում։ 1939 թվականին ընտանիքը տեղափոխվել է Վանաձոր, իսկ 1947 թվականին՝ Երևան։ 1944 թվականին հոր մահից հետո աշխատել է դարբնի աշակերտ՝ զուգահեռ հաճախելով երեկոյան դպրոց։ 1946 թվականից զբաղվել է սպորտով՝ ըմբշամարտով և ծանրամարտով։

Ալբերտ Ազարյանին  մարմնամարզությամբ զբաղվելու առաջարկն արել է մարզիչ Սիմոն Ղարագյոզյանը՝ նկատելով նրա թեթև, մկանուտ կառուցվածքը։  

1947 թվականին Մոսկվայում մասնակցել է ֆիզկուլտուրնիկների համամիութենական շքերթին։ 1948-1952 թվականներին սովորել է Հայկական ֆիզկուլտուրայի տեխնիկումում։ Ուսմանը զուգահեռ, Սիմոն Ղարագյոզյանի ղեկավարությամբ զբաղվել է սպորտային մարմնամարզությամբ։ Ընդհանուր թվով՝  1952-1962 թվականներին Ազարյանը 11 անգամ դարձել է ԽՍՀՄ չեմպիոն, 1954-1958-ին՝ աշխարհի քառակի չեմպիոն, 1956-ին (օղակներ) եւ 1960-ին (օղակներ, թիմային)՝ եռակի օլիմպիական չեմպիոն։ Օղակների վարժության հայտնի «Ազարյանական խաչ» տարրը հայ մարզիկն առաջին անգամ կատարել է 1953 թվականին Լենինգրադում։ 

«Ազարյանական խաչ»-ի մասին իր 92-ամյակին լեգենդար մարզիկը պատմել է Armsport.am-ին․ «Թեք խաչերի պատմությունը գնում-հասնում է 1953 թվական, Լենինգրադ․ Խորհրդային Միության առաջնության ժամանակ, երբ Հայաստանի թիմը մասնակցում էր օղակներով վարժություններին, մարզիչ Սիմոն Ղարագյոզյանը նկատում է, որ մրցավարները խտրականություն են դնում ու քիչ միավորներ տալիս հայ մարզիկներին: Նրանք էլ պատճառաբանում են, թե խաչերը պիտի պահել 3 վայրկյան, իսկ հայերն այդքան չեն կարողանում: 

Այնուհետև, Ազարյանը բարձրանում է օղակներին ու սկսվում է հայտնի պատմությունը։

«Ամենակարևոր դրվագն այստեղ այն է, որ Հրանտ Շահինյանի արած խաչը չէին համարել, որ 3 վայրկյան պահել է, դրա համար էլ ես բարկացա»,-բացատրում է Ալբերտ Ազարյանն ու ասում, որ այդ պահին իր համար նշանակություն չուներ անգամ այն հանգամանքը, որ այն, ինչ պատրաստվում է անել կանոնների խախտում է ու կարող է վտանգի տակ դնել մրցաշարին իր հետագա մասնակցությունը:

Ասում է. «Ինձ պետք էր, որ իմանան՝ ես կարող եմ հարցնել «Хватит держать?»: Թեքվում եմ այս կողմ, մրցավարին այդ հարցն եմ տալիս, այս մեկն ասում է․ «Хватит», թեքվում եմ մյուսին՝ «Хватит держать»? Սա էլ. «Хватит»:  Ու էլի գալիս եմ ուղիղ դիրքին»:

Գործընկերների՝ որակազրկման կոչերին հակադարձում է գլխավոր մրցավարը՝ նկատելով, որ հայ մարզիկը նոր տարր է մտցրել մարմնամարզության մեջ, որը հետագայում հենց նրա անունով էլ կոչվում է՝ «Ազարյանական խաչ»»:

«Այդ խաչը ոչ մեկ էլ չէր կարողանում անել տարիներ շարունակ։ Օղակների արքան ես եմ»,-ասել է Ազարյանը։ 

1956 թվականին ավարտել է Ֆիզիկական կուլտուրայի հայկական պետական ինստիտուտը։ 1956 թվականին Ավստրալիայում դարձել է Օլիմպիական խաղերի չեմպիոն օղակներից։ 1958 թվականին Մոսկվայում մասնակցել է աշխարհի առաջնության մրցումներին՝ նվաճելով աշխարհի չեմպիոնի կոչում՝ օղակներից։ 1960 թվականին Իտալիայում դարձել է Օլիմպիական խաղերի չեմպիոն օղակներից։  

Մասնակցել է մրցումների աշխարհի 49 պետություններում, նվաճել 45 ոսկյա, 42 արծաթյա և 10 բրոնզե մեդալներ։ ԽԱՀՄ առաջնություններում 11 անգամ արժանացել է չեմպիոնի կոչման։

1964 թվականին ավարտել է մարզական գործունեությունը՝ անցնելով աշխատանքի Երևանի քաղաքային ժողկրթության վարչության օլիմպիական հերթափոխի մարմնամարզության մասնագիտացված մարզադպրոցում որպես տնօրեն։ 1964-2000 թվականներին եղել է Օլիմպիական խաղերի պատվավոր հյուր։

Իրոք, եթե մի օր մարմնամարզությամբ չզբաղվեմ, չեմ կարող ապրել․ 86-ամյա Ալբերտ Ազարյան

2022 թվականի դեկտեմբերի 1-ին Երևանում Ալբերտ Ազարյանի անվան մարմնամարզության օլիմպիական հերթափոխի մանկապատանեկան մարզադպրոցի բակում բացվել է Ալբերտ Ազարյանի կիսանդրին։

2000 թվականին ճանաչվել է 20-րդ դարի Հայաստանի լավագույն մարզիկը։