Հայաստանի «Ժողովրդավարության ինդեքսը» 3.11-ից իջել է 3.07-ի՝ համաձայն Freedom House վերլուծական կենտրոնի կողմից հրապարակված Nations in Transit զեկույցի վերջին հրատարակության։

Հաշիվը հիմնված է 1-7 սանդղակի վրա, որտեղ 7-ը ներկայացնում է ժողովրդավարական առաջընթացի ամենաբարձր մակարդակը, իսկ 1-ը՝ ամենացածրը:

Զեկույցում գնահատվում է ժողովրդավարության վիճակը Կենտրոնական Եվրոպայից մինչև Կենտրոնական Ասիա ձգվող տարածաշրջանում։

Հայաստանի դեմոկրատական վարկանիշի ընդհանուր անկումը հիմնված է Ազգային ժողովրդավարական կառավարման վարկանիշի 2,50-ից 2,25 անկման վրա, «կապված գործադիրի կողմից իշխանության համախմբման, կենտրոնական իշխանությունների կողմից ընդդիմադիր քաղաքապետերին իմպիչմենտի ենթարկելու բազմամյա միտումի և իշխող կուսակցության ֆինանսների թափանցիկության բացակայության պատճառով»:

Այս զեկույցում ընդգրկված 29 երկրներից 10-ը անկում է ապրել իրենց ժողովրդավարության վարկանիշում, մինչդեռ միայն 5-ն են բարելավվել:

Հայաստանն այն 11 երկրներից մեկն է, որոնք ճանաչվել են որպես հիբրիդային ռեժիմներ, որոնք ունեն ինչպես ինքնավարության, այնպես էլ ժողովրդավարության բնութագրիչներ:

Հայաստանի վերաբերյալ զեկույցում գրված է.

«Հարավային Կովկասում Հայաստանի ժողովրդավարացման ջանքերը բացասաբար ազդեցին Լեռնային Ղարաբաղում ադրբեջանական ռեժիմի դաժան հարձակումից, որը դրդեց այնտեղ ապրող ավելի քան 120,000 էթնիկ հայերին փախչել: Նրանք այժմ հիմնականում բնակություն են հաստատել հենց Հայաստանում, որտեղ կառավարությունը փորձում է լուծել նրանց հումանիտար կարիքները՝ միաժամանակ պաշտպանելով իր սեփական տարածքը, ամրապնդելով իշխանությունը ներքին քննադատության պայմաններում և արձագանքելով ավելի լավ կառավարման պահանջներին, որոնք առաջ բերեցին երկրի 2018 թվականի հեղափոխությունը»:

Ազգային անվտանգության խնդիրները, ասվում է զեկույցում, շարունակում են ձևավորել Հայաստանի քաղաքական լանդշաֆտը և սրել քաղաքական բևեռացումը իշխող «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության և ընդդիմության միջև: Սա խաթարում է կարևորագույն հարցերի շուրջ բովանդակալից երկխոսությունը:

«Այնուամենայնիվ, «Քաղաքացիական պայմանագրի» սահմանադրական մեծամասնությունը թույլ է տալիս արագացնել բարեփոխումները գրեթե առանց դիմադրության, ինչը կանաչ լույս է տալիս կառավարության օրակարգին, բայց նաև կրում է խորհրդարանական զսպումների և հավասարակշռության բացակայության ռիսկերը, հատկապես՝ սահմանադրությամբ սահմանված վարչապետի լայն լիազորությունների պատճառով»: